ปิดฉากซ้อมใหญ่ TK Young Writer 2012

            เดินทางมาถึงวันสุดท้ายแล้ว สำหรับ ‘การซ้อมใหญ่’ เพื่อเตรียมความพร้อมก่อนลงสู่สังเวียนนักเขียน ของเหล่านักเขียนเยาวชนรุ่นใหม่ ในโครงการ TK Young Writer 2012 ที่วันนี้คือการแสดงผลงานที่น้องๆ เยาวชนนักเขียนสร้างสรรค์งานเขียนร่วมกันมาหลายสัปดาห์ ตั้งแต่เริ่มต้นกระบวนการคิด วางแผน และลงมือทำ โดยมีพี่เลี้ยงนักเขียนมืออาชีพคอยแนะนำดูแลอย่างใกล้ชิด มาดูกันว่าผลสรุปของการซ้อมใหญ่ครั้งนี้ จะออกมาในรูปแบบไหน

            จากโจทย์วางแผนไว้ มีการแบ่งน้องๆ ออกเป็น 3 กลุ่ม ทำหนังสือขึ้นมากลุ่มละเล่ม และมีพี่เลี้ยงประจำกลุ่มคือ พี่ต๊ะ-จักรพันธุ์ ขวัญมงคล, พี่คุ่น-ปราบดา หยุ่น และ พี่แป้ง-ณัฐจรัส เองมหัสสกุล ซึ่งผลงานก็มีความแตกต่างกันออกไปตามความสนใจของน้องๆ ในแต่ละกลุ่ม และหลังจากผลงานเสร็จสมบูรณ์แล้วยังได้ตีพิมพ์หนังสือออกมาเป็นรูปเล่มจริงๆ ในแบบ Print on demand เพื่อให้น้องๆ เก็บไว้เป็นผลงานอีกด้วย

             น้องๆ ตัวแทนกลุ่มเริ่มต้นกล่าวถึงที่มาของชื่อหนังสือก่อน ซึ่งเป็นการนำชื่อตอนต่างๆ ในเล่มมาประกอบกันให้คล้องจองกัน เนื้อหากล่าวถึงเรื่องเล่าในวัยเด็กจากหลายความทรงจำ เพราะทุกคนเคยผ่านประสบการณ์ในวัยเด็กมากันทุกคน จึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะเขียน หนังสือ ปลาทอง กระบองเพชร และพจนานุกรม จึงเป็นหนังสือที่ทำให้นึกถึงความทรงจำสมัยเด็ก ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความทรงจำเหล่านี้คือเครื่องเตือนใจให้เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้

นำเสนอผลงานของตนเอง

 

            หลังจากนั้นจึงให้น้องๆ แต่ละคนพูดถึงเรื่องที่ตนเองเขียน ซึ่งงานเขียนในหนังสือเล่มนี้ก็มีหลากหลายรูปแบบ ทั้งเรื่องสั้น นิทาน บทความ บทกวี ยกตัวอย่างเช่น นิทานเรื่อง ก.ไก่ กล่าวถึงตัวอักษรแต่ละตัวที่ทะเลาะกัน โดยมีจุดเริ่มต้นมาจาก ก.ไก่ ทำให้ ก.ไก่ หายไป ก่อนที่ตัวอักษรตัวอื่นๆ จะค่อยๆ หายไปทีละตัว นิทานเรื่องนี้มีลูกเล่นที่น่าสนใจ คือเมื่อเนื้อหากล่าวถึงตอนที่ตัวอักษรต่างๆ หายไป ตัวอักษรก็จะหายไปจากหน้ากระดาษจริงๆ ทำให้อ่านได้ยากขึ้น สะท้อนถึงความสามัคคีและการอยู่ร่วมกันในสังคม ว่าไม่มีใครสำคัญกว่าใคร ทุกคนต่างสำคัญเท่าเทียมกันหมด, เรื่องสั้นเรื่อง หมาและแมว เล่าถึงประสบการณ์การเลี้ยงปลาทองที่มีชื่อว่า หมาและแมว ที่ทำให้เจ้าของได้เรียนรู้เรื่องความรับผิดชอบ, บทกวีเรื่อง กระบองเพชร กล่าวถึงประสบการณ์การขี่จักรยานครั้งแรกในชีวิต แต่กลับต้องเผชิญกับอุบัติเหตุจักรยานล้มลงไปใส่ต้นกระบองเพชรหนามแหลม, เรื่องสั้นเรื่อง พจนานุกรม กล่าวถึงความสำคัญของพจนานุกรมเล่มหนาที่กำลังถูกลดค่าลงเพราะโลกอินเทอร์เน็ต, บทความเรื่อง บ้านฟาง กล่าวถึงความฝันในวัยเด็กที่อยากมีบ้านเป็นของตัวเอง เพราะบ้านเป็นสิ่งที่ให้ความอบอุ่น แต่คนในบ้านให้ความอบอุ่นได้มากกว่า และบทความเรื่อง ผ้าห่ม กล่าวถึงความผูกพันกับสิ่งแรกที่ว่าจะมีสิ่งใหม่เข้ามาก็ไม่สามารถมาทดแทนสิ่งแรกที่เรารู้สึกดีได้

            ในส่วนของอาร์ตเวิร์กเล่มนี้ พี่แป้งเล่าให้ฟังว่า อาร์ตไดเรกเตอร์จะนำเรื่องแต่ละเรื่องที่เขียนมาตีความเป็นภาพกราฟิกง่ายๆ แต่สามารถสื่อความถึงเรื่องราวทั้งหมดได้ ซึ่งมีความสวยงามมากทีเดียว หนังสือเล่มนี้ได้ทำหน้าที่เหมือนเป็นที่ปลดปล่อยความทรงจำในวัยเด็กของน้องๆ ซึ่งถ่ายทอดออกมาผ่านงานเขียนที่มีความเป็นตัวเองอยู่สูง

            ทางด้านพี่เต้ยก็ได้คอมเมนต์ว่า “ชอบวิธีการนำเสนอที่มีหลายอย่าง ทำให้เพลิดเพลินกับการอ่าน ถือเป็นจุดเริ่มต้นในหลักไมล์แรกๆ ของการเขียนที่ดี” ส่วนพี่คุ่นก็ให้ความเห็นว่า “รู้สึกว่าน่าทึ่งตรงที่ทุกคนมีความสามัคคีกัน ที่ถ่ายทอดเรื่องที่อยู่ในธีมเดียวกันได้ เพราะว่าการนำเสนอหัวข้อเรื่องชีวิตในวัยเยาว์นั้นถูกพูดถึงเยอะพอสมควรแล้ว แต่พอมาดูแต่ละเรื่องแล้วก็น่าประทับใจในผลงานที่ออกมา ดูคร่าวๆ ก็ถือว่าเป็นหนังสือที่น่าอ่าน ถ้าอยู่ในร้านก็น่าดึงดูดดี”

บ้าน|จัด|สรรค์

พี่เลี้ยง: พี่ต๊ะ-จักรพันธุ์ ขวัญมงคล

บ้าน|จัด|สรรค์

            พี่เต้ยกล่าวถึงนิตยสารเล่มนี้ว่า “กลุ่มนี้มีการคิดถึงผู้รับสารด้วย เช่น มีหน้าพักสายตา ซึ่งคนทำงานที่ผ่านงานด้านนิตยสารมาจะมีเรื่องพาณิชย์มาเกี่ยวข้องด้วย อาจจะเป็นข้อได้เปรียบเวลาออกไปทำงานหนังสืออื่นๆ ต่อไป นอกจากจะปล่อยความคิดของตัวเองได้แล้ว ก็มีการคิดถึงมุมมองด้านอื่นของคนรับสารด้วย” ส่วนทางด้านพี่คุ่นก็ได้กล่าวว่า “รู้สึกว่าเป็นการทำงานที่น่าทึ่ง เพราะการทำงานส่วนใหญ่เราจะไม่ได้รู้ถึงเบื้องหลังว่าผ่านมาอย่างไร แต่สิ่งสำคัญขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราทำออกมามากกว่า ถ้าเกิดว่าเราสามารถทำให้ดูน่าเชื่อถือได้ก็เป็นสิ่งที่ดี” และพี่แป้งก็ให้ความเห็นว่า “ในฐานะที่พี่ก็เป็นคนทำนิตยสารเหมือนกัน ก็รู้สึกว่าน้องสามารถคิดได้ดีกว่าพี่ในบางมุมอีก ใครที่ได้ทำตรงนี้ก็ถือว่าผ่านไปอีกด่านหนึ่งแล้ว ต่อไปนี้การทำงานหนังสือคงง่ายขึ้น”

            ตัวแทนกลุ่มอธิบายถึง ลายสาระ ว่าเป็นนิตยสารที่มีธีมเกี่ยวกับเรื่องสมมติ และสมมติว่าเป็นเล่มสุดท้ายที่ออกมา ส่วนภาพปกมีแนวคิดมาจากการพยายามทำให้ดูไม่จริง จึงให้น้องผู้ชายแต่งชุดนักเรียนหญิง น้องผู้หญิงแต่งชุดนักเรียนชาย ซึ่งมีแนวคิดมาจากการบรรยายของพี่คุ่นที่พูดถึงการโกหกเพื่อการเขียนเรื่องแต่ง

            คอลัมน์ภายในเล่มประกอบไปด้วย คอลัมน์ ข่าวสมมติ ที่เขียนข่าวสมมติขึ้นมา โดยอ้างอิงจากความเป็นจริงเพื่อเสียดสีข่าวจริงๆ ที่เกิดขึ้นในสังคม, บทความสมมติเรื่อง ผมกับคุกกี้ เล่าถึงโลกที่คนให้ความสำคัญกับคุกกี้มากๆ และสร้างปรากฏการณ์ต่างๆ ขึ้นมาในสังคมได้, บทสัมภาษณ์สมมติที่ไปสัมภาษณ์สัตว์กับสิ่งของ โดยให้สัตว์และสิ่งของมาเสวนากันถึงความเป็นอยู่ของตัวเอง และมีมนุษย์เป็นแขกรับเชิญพิเศษที่พูดไม่ได้, คอลัมน์ประวัติศาสตร์ไทยสมมติ ที่นำประวัติศาสตร์จริงมาผสมปนเปกันใหม่ เล่าถึงชีวิตของท้าวทองกีบม้า ผู้คิดค้นสูตรขนมทองหยิบทองหยอดขึ้นมา, บทสัมภาษณ์สมมติที่นำนักเขียนที่ล่วงลับไปแล้วอย่าง เฮมิงเวย์ และ ’รงค์ วงษ์สวรรค์ มานั่งพูดคุยกัน โดยอ้างอิงจากคำพูดจริงๆ ที่ทั้งสองเคยพูดไว้มาดัดแปลงให้เหมือนว่ายังมีชีวิตอยู่, เรื่องสั้นสมมติที่แต่งขึ้นโดยมีธีมเกี่ยวกับเรื่องสมมติ, คอลัมน์ท่องเที่ยวที่พาคนอ่านเดินทางไปยังสถานที่สมมติ, สารคดีสมมติที่อธิบายถึงเรื่องกรณีชาวพม่าครองจังหวัดสมุทรสาคร และปิดท้ายด้วยบทวิจารณ์หนังสือ ภาพยนตร์ ดนตรี ผลงานศิลปะ หนังสือการ์ตูน ที่คนเขียนสมมติผลงานต่างๆ ขึ้นมาและวิจารณ์เอง

            โดยรวมจึงเป็นนิตยสารที่เล่นกับเรื่องสมมติได้อย่างสนุกสนาน จนบางทีแยกไม่ออกว่าเรื่องไหนจริงเรื่องไหนเป็นเรื่องสมมติ พี่ต๊ะก็ให้ความเห็นว่า “น่าอ่านมาก เพราะดูน่าสนุกดี ชอบไอเดียการโกหกที่เป็นเรื่องเป็นราวและไปสุดทางดี ชอบผลงานหลายชิ้นในเล่มเลย” พี่เต้ยให้คอมเมนต์ว่า “ท่ามกลางหนังสือหลายประเภท ถ้ามีนิตยสารเล่มนี้สักเล่มอยู่บนแผงคงเป็นเรื่องสนุกดี ทำให้เห็นว่าความคิดแรกที่เราแข็งแรงกันมันเพียงพอ เราสามารถแตกหน่อความคิดได้สนุกมาก” และพี่แป้งกล่าวถึงนิตยสารเล่มนี้ว่า “คำว่าสมมติมีความใกล้กันกับคำว่าจินตนาการ แต่สมมติยากกว่าตรงที่เราต้องเข้าใจความจริงด้วย รู้สึกว่าทุกคนที่ทำมาทำการบ้านมาดีมาก จนสามารถวิเคราะห์และพลิกแพลงสิ่งที่ตรงข้ามกับความจริงได้ ซึ่งคือคุณสมบัติของนักเขียนที่ต้องเข้าใจอย่างจริงแท้ก่อน”    

            ส่วนทางด้านพี่วิภว์ก็ได้ให้คำแนะนำรวมทั้งสามเล่มไว้ว่า “ขอชื่นชมน้องๆ ว่าใช้โอกาสได้คุ้มค่ามาก น้องๆ ได้ใช้ความกล้าหาญกล้าลองสิ่งที่อยากทำ เป็นงานที่น่าประทับใจทั้งสามเล่ม สิ่งหนึ่งที่สะท้อนผ่านการทำงานของน้องๆ คือความเป็นทีมเวิร์กที่เป็นอารมณ์ร่วมของแต่ละเล่มของตัวตนน้องๆ ในแต่ละกลุ่ม ซึ่งในชีวิตจริงน้องๆ ก็ต้องทำงานเป็นกลุ่มกับคนอื่นๆ อีกเช่นกัน”

ปัจฉิมนิเทศก่อนออกสู่สนามการทำงานจริง